نارسایی قلبی شرایطی است که به دلایلی ظرفیت قلب محدود است. این اغلب در نتیجه بیماری حاد عروق کرونر / حمله قلبی اتفاق می افتد ، اما علاوه بر این ، بسیاری از عوامل دیگر مانند بیماری یا افزایش سن می توانند بر اثر نارسایی قلبی تأثیر بگذارند یا علت اصلی آن باشند.
شخصی که به دلیل بیماری قلبی متولد شده ، دچار بیماری عروقی شده یا سکته قلبی لازم نیست نارسایی قلبی داشته باشد ، مگر اینکه یکی از این مشکلات مانع از پمپاژ خون کافی در بدن شود.
نارسایی قلبی شرایطی است که به طور کلی بهبود نمی یابد اما به تدریج با گذشت زمان بدتر می شود. با این وجود ، این فرد بسیار سریع است و یا اینکه بیماری بدتر می شود یا دارو می تواند اثر خوبی داشته باشد و حتی علائم را به مدت طولانی حفظ کند.
شایع ترین علائم نارسایی قلبی عبارتند از: تنگی نفس ، تنگی نفس ، بی قراری به خصوص هنگام دراز کشیدن (ارتوپن) به دلیل التهاب و احتباس مایعات در ریه ها و خستگی عمومی . كسانی كه مدت طولانی با نارسایی قلبی زندگی می كنند ، به خوبی می دانند كه این علائم امواج می روند و هوا می تواند تأثیر قابل توجهی داشته باشد.
پیشرفت در پزشکی به حدی است که آزمایش های مختلف در نارسایی قلبی موفق بوده اند. این موارد شامل جراحی ، ضربان ساز / نجات از انواع مختلف است ، و در مراحل پایانی نارسایی قلبی ، پیوندهای قلبی در موارد منتخب انجام می شود که شرایط چنین مداخله ای وجود داشته باشد. همچنین شایان ذکر است که به نظر می رسد سلول درمانی در طی چند سال تحت درمان با سلول های بنیادی است که می تواند در درمان نارسایی قلبی متحول شود.
طبقه بندی نارسایی قلبی براساس وب سایت اداره کل بهداشت ، نارسایی قلبی را می توان به چهار دسته تقسیم کرد:
-
دسته دوم
نقص استقامت خفیف؛ هیچ نشانه ای در حالت استراحت وجود ندارد اما ورزش طبیعی باعث خستگی ، تنگی نفس یا تنگی نفس می شود.
دسته I عدم کاهش استقامت؛ ورزش عادی منجر به خستگی غیر طبیعی ، تنگی نفس یا تپش قلب نمی شود.
اختلال شدید استقامت؛ علائم در حالت استراحت وجود ندارد اما با اندکی فشار وارد می شوند.
دسته IV
بیمار نمی تواند بدون دریافت کاری انجام دهد علائم؛ آنها اغلب در استراحت حضور دارند و با کمترین تلاش افزایش می یابند.
طبق طبقه بندی فوق ، نارسایی قلبی برای همه یکسان نیست و هر بیمار می تواند بین دسته ها جابجا شود. برای اینکه او روز خوبی داشته باشد یا بد اما در کل ، بسیاری از مبتلایان به نارسایی قلبی می توانند در حد معقول زندگی عادی زندگی کنند ، در حالی که دیگران باید ارتباط زیادی با فعالیت های زندگی روزمره داشته باشند و با کیفیت قابل توجهی یا بسیار کاهش یافته زندگی کنند. با این وجود ، باید توجه داشت که با پیشرفت پزشکی ، تعداد بازماندگان از حملات قلبی نیز افزایش می یابد ، همچنین تعداد افرادی که با نارسایی قلبی طولانی مدت زندگی می کنند ، افزایش می یابد.
سرانجام
اگرچه ممکن است اطلاعات مربوط به پیشرفت و روند نارسایی قلبی دلگرم کننده نباشد ، اما بخش عمده ای از مبتلایان به نارسایی قلبی می توانند برای مدت طولانی زندگی معنادار و متنوع داشته باشند. البته ممکن است مواقعی وجود داشته باشد که این بیماری فضای زیادی را در زندگی افرادی که از آن رنج می برند گرفته شود و گاهی اوقات نارسایی قلبی می تواند مقابله با آن بسیار دشوار باشد. لازم به ذکر است که Landspítali یک بخش سرپایی قدرتمند برای نارسایی قلبی دارد و می خواهم بگویم که فعالیت های این بخش وضعیت بسیاری از افرادی که از نارسایی قلبی رنج می برند ، کاملاً تغییر کرده است.
در اینجا پیوندی به بخش سرپایی برای نارسایی قلبی است.
Björn Ófeigs.
دیدگاه‌ها