معمولاً دوزهای منظم دارو در اینجا تجویز می شود. وقتی پزشک دوز دارو را تعیین می کند ، توانایی بدن را در جذب دارو در سیستم عروقی و دفع آن از بدن در نظر می گیرد. علاوه بر این ، عملکرد اندام های مختلف مانند کلیه ها و کبد باید در نظر گرفته شود.
وزن بدن و سن نیز مهم است. علاوه بر این ، سایر داروهایی که همزمان مصرف می شوند باید در نظر گرفته شوند ، زیرا برخی از داروها ممکن است بر نحوه عملکرد برخی دیگر از داروها تأثیر بگذارد. دوزهایی که هنگام ثبت دارو تأیید می شوند ، البته نشانه ای از پزشک است ، اما او هنوز هم می تواند در مورد دوزهای بالاتر و پایین تر از توصیه های مقامات بهداشتی تصمیم بگیرد.
مقدار مصرف دارو معمولاً به میلی گرم یا گرم ماده فعال داده می شود. معمولاً داروها فقط حاوی یک ماده فعال هستند تا بتوانید همزمان مقدار مناسب دارو را انتخاب کنید. بعضی از داروها به صورت یک دهم میلی گرم بیان می شوند ، به عنوان مثال Halcion 0 ، میلی گرم اما سایر به عنوان میکروگرم.
گاهی اوقات مقدار یک ماده تشکیل دهنده به تعداد میلی گرم بیان نمی شود ، اما غلظت آن در واحدهای بین المللی به اختصار ae اندازه گیری می شود. یا اینترنت اکسپلورر این واحدهای بین المللی اغلب برای داروهایی مورد استفاده قرار می گیرند که تعیین تعداد میلی گرم برای آنها دشوار است یا اگر وزن برای قدرت دارو مهم نباشد. این مربوط به ویتامین ها و داروهای هورمونی است. تعداد واحد بین المللی به طور جداگانه برای هر ماده تعیین می شود و هیچ ارتباط متقابل بین غلظت مواد مختلف و a.e وجود ندارد. ارزش آنها.
چه اتفاقی برای داروها خواهد افتاد؟
داروها به روش های مختلفی در بدن کار می کنند. بعضی از آنها باعث تولید یا تحریک کم تولید مواد (به عنوان مثال هورمون ها) می شوند و برخی دیگر عملکرد اندامهایی را که دیگر به طور طبیعی کار نمی کنند ، بهبود می بخشند. هنوز هم داروهای دیگر موادی را که بدن فاقد آن است (به عنوان مثال ویتامین ها یا آهن) ، برخی واکنش های بدن را کاهش می دهند (به عنوان مثال به آلرژی) یا میکروب ها را از بین می برند. اینکه داروها در بدن چه کاری انجام می دهند در اینجا بحث شده است. جنبه دیگر مسئله این است که بدن با داروها چه می کند. مورد دوم را می توان به شرح زیر تجزیه کرد:
- جذب – چگونه داروها وارد خون می شوند؟
- توزیع – چگونه داروها در بدن پخش می شوند؟
- اثر – داروها چگونه در بدن کار می کنند؟
همین اصول در مورد همه داروها در این موارد وجود دارد. همین قوانین در مورد انواع مواد خارجی دیگری که به بدن وارد می شوند مانند الکل ، نیکوتین ، مواد نگهدارنده مواد غذایی ، رنگ های خوراکی ، غذاهای مختلف و غیره اعمال می شود. اکثر داروها باید وارد جریان خون شده و در بدن پخش شوند و همه دفع می شوند. این در زیر در جزئیات جداگانه با جزئیات بیشتری مورد بحث قرار خواهد گرفت.
داروها در خون آزاد می شوند
هنگامی که داروها جذب می شوند ، جذب نامیده می شود. از دستگاه گوارش وارد جریان خون می شود. قرص ها در معده و روده حل می شوند و مواد تشکیل دهنده از طریق غشاهای مخاطی وارد جریان خون می شوند. برخی از داروها در معده و برخی دیگر در روده ها جذب می شوند. اگر معده خالی باشد ، دارو معمولاً سریعتر از غذا در معده جذب می شود. برای جذب هرچه بیشتر و سریعترین زمان ممکن ، بهتر است دارو را با معده خالی مصرف کنید. برخی از داروها به عنوان مثال اگرچه همراه با غذا ، آنتی بیوتیک های خاصی جذب یا بهتر می شوند. داروهای مختلف دیگری نیز باید همراه غذا مصرف شوند زیرا در غیر این صورت باعث ناراحتی معده می شوند.
برخی از قرص ها و کپسول ها به گونه ای ساخته می شوند که ماده فعال در مدت زمان طولانی آزاد و جذب می شود (قرص های با ترشح طولانی مدت ، کپسول های با ترشح طولانی مدت).
توزیع در سراسر بدن
داروها از طریق جریان خون در بدن پخش می شوند و می توانند از طریق مویرگهای موجود در بافت های بدن دفع شوند. برخی از داروها از طریق دیواره های سلول نیز وارد سلول می شوند.
دیواره های مویرگی مغز از منحصر به فردی برخوردار است. برخلاف مویرگهای دیگر ، آنها فقط به چند دارو اجازه عبور می دهند و مغز را در برابر بسیاری از داروها مقاوم می کند. این پدیده سد خونی مغزی نامیده می شود و از اهمیت زیادی در داروشناسی برخوردار است. داروهایی که از سد خونی مغزی عبور نمی کنند نمی توانند برای تأثیر بر عملکرد مغز استفاده شوند.
بعضی از داروها به طور ناهموار در بدن پخش می شوند و تمایل دارند در اندام های خاصی جمع شوند. بنابراین اغلب برای بهبود بیماریهای آن اندامها مناسب هستند.
اثرات دارویی
اکثر داروها با اتصال به گیرنده ها یا حسگرهای خاصی که به فعالیت بدنی دارو مرتبط هستند ، عمل می کنند. برای بعضی از داروها گیرنده ها در همه سلولهای بدن وجود دارند اما در بعضی دیگر فقط در اندامهای خاصی مانند قلب ، مغز یا عضلات صاف مجاری هوایی وجود دارد.
رابطه بین دوز و اثر اغلب پیچیده است. اگر مقدار دارو زیر یک سطح مشخص باشد ، هیچ تأثیری حاصل نمی شود ، سپس با افزایش دوزها اثر افزایش می یابد و با رسیدن به سطح مشخصی ، اثر حتی اگر دوز افزایش یابد نیز متوقف می شود. عواقب مصرف بیش از حد فقط خطر بالاتر عوارض جانبی است.
برای بهترین نتیجه ، دوزهای مناسب باید داده شود. دوزهای مناسب یک داروی خاص می تواند بسیار فردی باشد. این تفاوت فردی می تواند بر اساس عوامل مختلفی از جمله ویژگی های ژنتیکی ، سن ، بیماری یا مصرف الکل و دخانیات باشد. هنگامی که اختلافات زیادی بین افراد وجود دارد ، باید دوزهای مناسب برای هر فرد پیدا شود. این کار را اغلب می توان با شروع با دوزهای کم انجام داد ، سپس در فواصل منظم تا رسیدن به نتایج رضایت بخش (اثرات) یا بروز عوارض جانبی افزایش می یابد. در موارد دیگر ، این کار با اندازه گیری مقدار دارو در خون انجام می شود.
تخریب در بدن
بیشتر داروها در بدن تجزیه یا متابولیزه می شوند و این از طریق تغییرات شیمیایی مختلف انجام می شود. تخریب یا متابولیسم دارو بیشتر در کبد اما در بعضی موارد در اندام های دیگر اتفاق می افتد. این تغییر معمولاً باعث می شود تا داروها دیگر کار نکنند و با سرعت بیشتری از طریق ادرار از بدن دفع شوند. برخی از داروها در بدن تغییر نمی کنند اما از طریق ادرار بدون تغییر دفع می شوند.
توانایی کبد در متابولیسم داروها ممکن است فردی باشد. اختلال کبدی باعث می شود بسیاری از داروها با سرعت کمتری متابولیزه شوند ، مدت بیشتری در بدن بمانند و اثر بیشتری نسبت به شرایط طبیعی داشته باشند.
دفع از بدن
بدن به روش های مختلف از شر مواد مخدر خلاص می شود ، اما مهمترین راه از طریق کلیه ها (از طریق ادرار) است. برخی از داروها نیز از طریق صفرا و سپس مدفوع دفع می شوند. راه های دیگر با اهمیت کمتر از طریق عرق ، هوای بازدم و شیر مادر است.
در بعضی از افراد ، عملکرد کلیه ممکن است محدود باشد. همچنین باید کاهش عملکرد کلیه با افزایش سن طبیعی باشد. در صورت اختلال در عملکرد کلیه (که به آن نارسایی کلیه نیز گفته می شود) اکثر داروها با سرعت بیشتری از بدن دفع می شوند تا زمانی که کلیه ها سالم هستند. در صورت مصرف دوزهایی که برای کسانی که کلیه سالم دارند مناسب باشد ، داروها می توانند در بدن تجمع یافته و اثر آن خیلی زیاد باشد. بنابراین ، افرادی که نارسایی کلیه دارند اغلب مجبورند دوزهای کمتری نسبت به سایرین مصرف کنند. این نیز دلیل اصلی این است که چرا سالمندان معمولاً دوز کمتری نسبت به سالمندان می دهند. در برخی موارد عملکرد کبد و نارسایی کبدی نیز همین امر وجود دارد. با این حال ، اختلال کبدی بسیار کمتر از اختلال کلیوی است.
اغلب لازم است مقداری از توانایی بدن برای از بین بردن داروها استفاده شود. متداول ترین معیار ، نیمه عمر یا نیمه عمر در خون است. مقدار دارو در خون تغییر می کند به طوری که ابتدا پس از مصرف دارو افزایش می یابد ، پس از مدت زمان مشخصی به اوج خود می رسد (غالباً 1-2 ساعت) و سپس کاهش می یابد تا جایی که چیزی باقی نماند یا دوز بعدی مصرف نشود. سرعت کاهش مقدار به توانایی بدن در خلاص شدن از دارو بستگی دارد. مدت زمان مساوی طول می کشد تا مقدار دارو در خون به نصف کاهش یابد. این زمان را نیمه عمر می نامند. اگر نیمه عمر هر دارویی 6 ساعت باشد. مقدار موجود در خون بعد از 6 ساعت شده است ، 25٪ پس از ساعت ها، 12 ، 5٪ بعد از 12 ساعت ، 6 ، 25٪ توسط 25 ساعت و غیره
در اینجا همچنین یک مقاله عالی در مورد تقویت دفاع بدن وجود دارد.
منبع: doktor.is
دیدگاه‌ها